- Details
-
Written by مهدیه جعفری
تعریق کف دست به علل مختلف بروز می‌کند. گاهی این عارضه به حدی شدید است که فعالیت عادی فرد را مختل کرده و در افرادی که با وسایل برقی سر و کار دارند، خطرآفرین نیز می‌باشد، اگر علل پاتولوژیک مانند اختلال هورمونیو پرکاری و یا کم کاری تیروئید و پاراتیرویید، استفاده کردن از داروها، بعضی از بیماری های داخلی مثل دیابت و بسیاری از موارد دیگر که نادر و ناشناخته هستند، وجود نداشته باشد، نوع ارثی تعریق کف دست مطرح می‌شود.
نوع توارثی تعریق کف دست در کودکان بیشتر است و با افزایش سن بهبود پیدا می‌کند، ولی گاها در جوانی با استرس‌های این دوران به اوج خود می‌رسد اما در برخی این بیماری ماندگار است. فرد موقعی که در معرض استرس قرار می گیرد شروع به تعریق می کند و همچنین تعریق باعث اضطراب بیش از حد می شود و این اضطراب در حین امتحان و درس جواب دادن و موقع استرس های کاری و بسیاری موارد دیگر بیشتر می شود.
اول باید استرس خود را درمان کنید تا بتوانید عرق دستتان را درمان کنید .استرس خود عامل همه ی بیماری ها است. موارد خفیف بیماری تعریق کف دست با داروهای موضعی و خوراکی قابل کنترل است، اما موارد شدید به درمانهای دارویی پاسخ نمی‌دهد و باید جراحی شود
علل بروز تعریق
•عوامل ژنتیکی ممکن است مؤثر باشند
• استرس یا اضطراب مزمن
• تب و عفونت
• سرطان، مثل لنفوم
• پرکاری تیرویید
• حمله قلبی
• یائسگی
• بعضی از داروها و موادمخدر
• محدودیت از موادمخدر
• در مواردی علت ناشناخته است.
عوامل تشدید کننده بیماری
• استرس
• فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری سنگین بدنی
• هوای گرم
پیشگیری
•از وضعیت‌های استرس‌زا حتی‌المقدور خلاصی یابید.
•عواقب مورد انتظار
•علایم را می‌توان با درمان کنترل نمود.
عوارض احتمالی
• پریشانی روانی در اثر شرمساری در ارتباطات اجتماعی
• بثور پوستی ناشی از مصرف بوبرها یا ضدعرق‌ها
• کم آبی بدن در صورتی که دریافت آب برای جلوگیری مایعات از دست رفته کافی نباشد (به ندرت).
درمان
تعریق زیاد کف دست یا پا و یا زیر بغل که در اصطلاح علمی به آن هیپرهیدروزیس می‌گویند، یک بیماری موضعی است که برخی آن را با بیماری تیروئیداشتباه می‌گیرند، در صورتی که در این بیماری، تنها یک ناحیه خاص از بدن دچار تعریق زیاد می‌شود، ولی در بیماری تیروئید بدن دچار تعریق عمومی می‌شود.
بنابراین برای درمان تعریق زیاد کف دست و پا یا ناحیه زیر بغل داروهای موضعی که حاوی آلومینیوم کلراید است، تجویز می‌گردد که فرد بایستی این داروها را شبانه به کف دست‌های خود بمالد و در درمان اولیه از غلظت پایین شروع می‌کنیم و در صورت جواب ندادن، داروهای با غلظت بالاتر تجویز می‌شود.
در صورت عدم بهبودی بیمار پله دوم درمان، روش Iontophoresis است که شامل عبور جریان برق از پوست است و آن را به غدد عرق کف دست و یا پا انتقال می‌دهیم. بیمار در ابتدا باید جلسات بیشتری برای درمان مراجعه کند و با بهبود وی، تعداد جلسات درمان هم کاهش پیدا می‌کند.
در صورتی که بیمار با روش‌های قبل بهبود نیابد، پله سوم برای درمان وی، تزریق آمپول بوتاکسبه کف دست وی است که به مدت شش ماه تعریق کف دست بیمار کاهش پیدا می‌کند. اما از عیوب این روش این است که هم پرهزینه است و هم سبب کاهش قدرت عضلانی در ناحیه دست بیمار می‌شود، چرا که این آمپول‌ها خاصیت فلج کنندگی دارند.
برای درمان باید گفت که در صورتی که علت زمنیه ای وجود داشته باشد باید درمان شود. در کنار آن می توان از درمانهای مختلف دارویی برای کنترل علایم استفاده کرد:
• درمانهای موضعی شامل آنتی کولینرژیک های موضعی، اسیدبوریک، محلول تانیک اسید ۵-۲%، رزورسینول، پرمنگنات پتاسیم، فرمالدئید (که البته می تواند ایجاد حساسیت کند)، گلوتارآلدئید و آلومینیوم کلراید ۲۰% که این محلول باید شبها روی پوست خشک مالیده شود و می تواند زیر پانسمان بسته باشد و به مرور زمان می توان فواصل کاربرد آن را زیاد کرد.
• درمانهای سیستمیک شامل داروهای آنتی کولینرژیک مثل پروپانتلین بروماید، گلیکوپیرولات، اکسی بوتینین و بنزوتروپین هستند. البته این داروها عوارض ناخواسته ای دارند که شامل میدریاز (گشادشدن مردمک)، دید غبارآلود، خشکی دهان و چشم، اشکال درادرار و بروز یبوست، هستند.سایر داروها استفاده از آرام بخش، ایندومتاسین، داروهای بلوک کننده کانال کلسیم که در نوع تعریق کف دست و پا معمولا به کار می روند.
• Iontophoresis از سال ۱۹۵۲ معرفی شد و شامل عبور جریان الکتریسیته از پوست می باشد. در این روش که بیشتر در مورد تعریق کف دست و پا کاربرد دارد، درمان روزانه هر کف دست یا پا به مدت ۳۰ دقیقه به میزان ۲۰-۱۵ میلی آمپر با عبور از یک بالشتک آبی و یا بالشتک آنتی کولینرژیک می تواند در درمان این عارضه موثر باشد.
• تزریق سم بوتولینوم به دلیل اثرات آنتی کولینرژیک روی غشاء عصبی عضلانی موثر است.- در تعریق بیش از حد کف دست، تزریق زیر جلدی آن باعث عدم تعریق به مدت ۱۲-۴ ماه می شود. عوارض آن شامل ضعف مختصر و موقت انگشتان شست است که ظرف ۳ هفته بهبود پیدامی کند.
• درمان تعریق بیش از حد زیر بغل با این ماده در مطالعه ای بررسی شده و نتایج قابل قبول و مشابهی داشته است و دیده شده اگر همراه با لیدوکایین تزریق شود درد به شدت قابل توجهی کاهش می دهد. در صورتیکه درمان دارویی موثر نباشد، درمان جراحی شامل سمپاتکتومی و یا برداشت زیر جلدی بافت چربی و یا غدد عرق در ناحیه درگیر می تواند مفید باشد.
• مشاوره روان درمانی و رفع تعارض های درونی برای رفع اضطراب و تعریق این قبیل افراد موثر است.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی‌شود. روزانه حداقل 8 لیوان آب بنوشید (در صورتی که هوا گرم باشد حتی از این هم بیشتر مایعات بنوشید.)
از نوشابه های کافئین دار مثل چای و قهوه که محرک هستند دوری کنید.
در گذشته از روش های سنتی مانند ترکیبات گیاه حنا، سدر یا اسطوخودوس استفاده می شد. امروزه اساس درمان این افراد بسته به دلایل آن متفاوت است.
شستن دست ها و دوش گرفتن مکرر درمان موقتی این بیماری است. اگر با این درمان های موقتی، مشکل شما برطرف نشد، باید با یک متخصص غدد مشورت کنید و آزمایش های تیروئید را انجام دهید تا احتمال نارسایی تیروئید در شما رد شود.
.
